Leven in verWONDERing
  • Home
  • NOMADE
    • De nomade
    • Het Plan
    • De reden
    • Eigen ritme
    • Horizontaal Evolueren
    • Na het plan
  • Foto's
    • Winter 2020
    • Hippie Summer Portugal
    • Winter 2019
    • Oost Europa (juli - september 2018)
    • Zweden (juni -juli 2018)
    • India (febr - april 2018)
    • Nepal (maart 2018)
    • Way back Home (novmber - december 2017)
    • Portugal (juni - november 2017)
    • Galicië (oktober 2017)
    • Spanje (april - juni 2017)
    • Frankrijk (feb-april 2017)
    • België (februari 2017)
    • Black & White
    • Panorama
  • Yoga
  • Contact
De hersenspinsels van deze yoga nomade
Twee jaar terug zei ze na jaren als Mechelse yogadocente haar gekende leven vaarwel, om samen met haar fris geadopteerde bordercollie in de drie meter hoge Mercedes bus te gaan wonen. 
​Benieuwd naar hoe het leven loopt wanneer er geen plannen zijn. 



Foto

 (
Schrijfsels
Sensory overload (april 2021)
Stilte Challenge (september 2020)
​Bad Yogi met conge (juli 2020)

#beentheredonethat (maart 2020)

Not all those who wander are lost (februari 2020)
Over zwarte schaapjes in je oksel (november 2019)

Status 2020
Nomade-af / ​Mojo Yoga teacher ON

Foto's
Mini winter roadtrip 2020
  Summer pictures Portugal 2019


This is my LIFE

4/26/2017

4 Comments

 
Leven in een bus is alsof je in je vorige leven geleefd hebt met de knop op fast forward, aan 2x, 8x of soms zelfs aan 64x de snelheid. Full Speed. Niet geheel abnormaal dat er hier op sommige momenten een onrust-gevoel de kop opsteekt en het heeel erg raar en onwennig aanvoelt nu alles zijn gewone gangetje gaat. Ben ik misschien een tikkeltje verslaafd aan drama? Ja, laat het schaamrood op m’n wangen weten.  Laat ik dan maar mild voor mezelf zijn in deze drama-loze afkick periode, aangezien het best Cold Turkey aanvoelt met momenten.  Leren leven zonder een fast-forward, leven volgens het ritme dat snel genoeg vooruit gaat om vooruit te gaan en traag genoeg om alles bewust mee te maken. Om zelfs even – indien gewenst- stil te staan. 
 
 
Verslaafd aan pure diepgaande ervaringen…
Ook al leef ik aan slow-speed, er is wel degelijk vanalles aan het gebeuren.  Niet enkel de landschappen rondom me veranderen naarmate ik het binnenland rond Madrid achter me laat en zo richting zuiden rijd, ook IK verander.  Mijn oogkleppen worden heeeeeeel minimaal per keer wat wijder. Zoals een beugel ongemerkt je tanden verhuist en je glimlach groter maakt, zo wordt mijn wereld en perceptie ongemerkt breder.  Waar ik gisteren nog kinderlijk blij was paarden en koeien in het wild aan de overkant van het meer te zien grazen, sta ik vandaag tijdens een wandeling tussen de koeien en paarden. Hoe kan ik ooit nog excited zijn van een paard in een stal of een koe in de wei?
No way back.
​

Je hebt de smaak van een écht goeie koffie leren waarderen. No way dat je hart nog sneller gaat slaan van een doorloopkoffie bij de oma of een senseo.
Je hebt kennisgemaakt met vrije feestjes in een bos, zonder security, dure dranken of ego-dj-affiche, waar je helemaal vrij en los kan dansen, zonder dresscode, zonder beperkingen.  No way dat je nog kan genieten van een jaren 80 feestje in een jeugdhuis waar je allemaal op elkaar gepropt staat te dansen tot 3uur. Stipt.
Zo ontzettend jammer is het dan wanneer je na deze pure diepgaande (paard/koffie/dans) ervaringen weer terug moet gaan naar je manège/senseo/jeugdhuis leven, toch?
Wel, ik houd zo ontzettend van deze pure ervaringen dat ik er lichtjes verslaafd aan ben, zo zou je het wel kunnen stellen.  En hoe meer je ervan proeft, hoe meer je wil ontdekken en hoe groter de kloof wordt tussen jou en de mensen die in hun wereld blijven.  Zeker ook reizen vergroot op die manier de kloof tussen hoe jij naar dingen kijkt en hoe anderen de wereld blijven zien.  Maar wat reizen bij mij doet, doet iets anders bij jou: (klein)kinderen krijgen bijvoorbeeld. Halftijds gaan werken. Zelfstandige worden…. Al waar jìj voor kiest en wat jouw wereld vergroot.  Al je vriendinnen staan met open mond te kijken naar het zwarte paard in de wei terwijl jij weer wegdroomt naar het moment dat het paard en jij helemaal vrij waren in de bergen.  Alsof je na het kijken van een kleurenfilm terug naar zwart-wit gaat. Jammer maar helaas: je neemt geen genoegen meer met z/w.
 
Op het eerste zicht zou iedereen die bij z/w blijft, wel gek zijn. Maar zo is het natuurlijk niet. Mensen zijn kuddedieren. Liever met zijn allen naar z/w kijken dan in je eentje naar kleur.  Ergens volledig logisch. Liever met zijn allen klagen over het slechte belgische weer, de weinige verlofdagen en de hoge werkdruk, dan alleen in het zonnetje wakker te worden, met nog een  411 vrije dagen vòòr je en alle tijd van de wereld voor zelfontwikkeling, natuur en rust. 
Moeilijke keuze. Kracht en belang van verbondenheid wordt onderschat.
Aangezien ik voor scenario 2 gekozen heb, bestaat de ‘oplossing’ er volgens mij uit mijn perceptie aanpassen en verbondenheid op andere manier invullen.
 
Door nieuwe ontmoetingen, door zachtjes wat plannen te laten rijpen voor nieuwe projectjes, afspreken met goede ‘thuis’ vrienden,…  Doen wat voor joù goed voelt en de rest volgt.
Levend bewijs: laatste dagen/weken een aaneenschakeling van ongeplande ontmoetingen… Eerst Els en Herman die hun route wat gewijzigd hebben zodat we samen konden genieten van ons prachtig 360° uitzicht bij Siguënza op goede vrijdag.  Ik was nog niet goed en wel terug in mijn alone-vibe of enkele sms-en later had Sarah haar vlucht al geboekt richting Malaga voor de dag erna.  I’m only one decission away.  Alsof het zo gepland was, kwam het zo uit dat ik enkele heerlijke uurtjes kon doorbrengen met mijn Soulmate Lander onderweg naar Tarifa.  Allemaal diepgaande vervullende ontmoetingen met mensen die ook kiezen voor leven in kleur.
Love it!

 
En alsof ik hiermee nog niet vervuld genoeg zou zijn, ontmoet ik hier en daar, niet te veel en niet te weinig ook nog wat nieuwe mensen in kleur. Sommige reizen al zo lang dat ze niet eens lijken te herinneren dat er ooit een wereld zonder kleur was!
Elke ontmoeting brengt weer nieuwe inzichten en zo ook ergens wat meer rust op deze reis naar binnen.  Zo besefte ik na de leerrijke ontmoeting in het rustige El Chorro met Jürgen dat als ik écht in een bus wil wonen, het ook écht niet als vakantie mag bekijken. Dat ik tijd zal moeten nemen om noodzakelijk onderhoud te doen, om de roest een keertje van binnenuit aan te pakken en meer van dat hm leuks.  Inderdaad, het is geen reisje. Ik ben niet met vakantie.  Zoveel werd duidelijk wanneer ik aan de babbel geraakte met een superhondenvriend op het strand, die het heerlijk vond om uren met Mila op het strand te spelen. Zij was daar op vakantie met een vriendin die daar een appartementje heeft.  Op de logische vraag of ik ook op vakantie was (situatieschets: samen met Sarah onder een parasol met een ijsje in ons hand een kleurtje aan het pakken in onze bikini op de Costa Tropical) wist ik even niet wat te zeggen. Vakantie? Euhm nee. Woon of werk ik hier dan? Tja, nee ook niet.  Haha. Even een gek gevoel in deze gekke situatie dat ik niet meteen kan antwoorden op de vraag of ik op verlof ben of niet. Haha! Dat zijn de vragen die horen in een toeristische setting.  Andere scenario’s krijg je als je een babbeltje begint met je Spaanse buurman van Barcelona met zijn supernice zelfverbouwd busje MB200 en je charmante crazy Italian, die al jààààren zijn huis niet meer gezien heeft en momenteel reist in een very smooth Hymner van 1971.  We praten over vanalles en nog wat, over vuur en water en lucht, over vorige relaties, over passie en vuur (had ik dat al gezegd?! Haha, boogschutterstalk), over de maatschappij en het zijn. Maar het woordje vakantie blijf uit :-)
Met het lezen van het zalige briefje uit Mechelen van hartsvriendinnetje Evi werd het een laatste keer bevestigd en zit het nu helemaal in mijn hoofd, hart en lichaam: THIS IS MY LIFE.
Samen met het besef hiervan, daalt er een rust over me. Het hòeft niet enkel leuk te zijn en goed weer en happy happy joy joy –zoals op vakantie- want het is geen vakantie, het is mijn lèven! Met alles wat erbij hoort: clear mind afgewisseld met het soms even allemaal niet meer weten, met zalige plannen en een té open toekomst, met sportieve dagen en ik-kom-mijn-bed-niet-uit dagen, momenten  waarop je je ontzettend sexy voelt en –helaas- ook momenten dat je liever onder een steen wil kruipen en daar composteren.
 
Mijn leven zoals het is; redelijk publiekelijk.
Na een zalige morning run op de boulevard in Màlaga tussen de Benidorm-Bastards, een muy frìo douche op het strand, yep, en plein Bastard publique.  Een leven met weinig privacy haha. Mijn ondergoed hangt publiekelijk te drogen, mijn afwas doe ik aan het kraantje naast de speeltuin en ook ontbijten, lakens verversen, groentjes snijden doe ik onder het oog van wie maar wil.
I don’t mind, I don’t care :-)
In plaats van elke dag te (be)denken waar ik naartoe ga, zou kunnen gaan, moet gaan, … zeg ik tegen mijn spiegelbeeld “ik ben er al” en kijken mijn groengespikkelde ogen soms bevestigend, soms verwonderd, maar altijd blij, terug. Het is goed.
 
 
All I have is all I need 


Red skies - Chicane (music)
Foto
4 Comments
José
4/26/2017 12:58:52 pm

Living in color!
Rainbows everywhere!

Reply
Luc V
4/27/2017 12:47:34 am

Geboeid gelezen Angelique. Waar is dat blonde meisje dat promo deed bij de post... 🙂
Ik volg je (in) gedachten en begin ook hoe langer hoe meer in jouw richting te denken. Reis veilig verder naar nergens en blijf bloggen om ons wat mee te laten reizen... en nadenken. Hartelijk, Luc

Reply
charlotte
4/30/2017 05:22:09 am

❤ je hebt me ontroerd :) xxx

Reply
Lisa
5/12/2017 09:11:43 pm

Altijd excited als ik zie dat je een nieuw reisverslag/mijmering hebt gepost!! Veel teksten lees ik schuin en snel, de jouwe altijd van a tot z en bijkomende zelfreflectie die telkens heel automatisch gaat... Hoop stiekem op een kruising deze zomer!

Reply



Leave a Reply.

    Author

    Angelique.
    ​
    Romantische filosoof.
    Filosofische romanticus.

    Individualist op zoek naar verbondenheid.

    En meer...

    ​

    Archieven

    April 2021
    Januari 2021
    Juli 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017

    RSS-feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Home
  • NOMADE
    • De nomade
    • Het Plan
    • De reden
    • Eigen ritme
    • Horizontaal Evolueren
    • Na het plan
  • Foto's
    • Winter 2020
    • Hippie Summer Portugal
    • Winter 2019
    • Oost Europa (juli - september 2018)
    • Zweden (juni -juli 2018)
    • India (febr - april 2018)
    • Nepal (maart 2018)
    • Way back Home (novmber - december 2017)
    • Portugal (juni - november 2017)
    • Galicië (oktober 2017)
    • Spanje (april - juni 2017)
    • Frankrijk (feb-april 2017)
    • België (februari 2017)
    • Black & White
    • Panorama
  • Yoga
  • Contact