Pancake Dream Party

Al gehoord van een Pancake Party? En een Pancake Dream Party?
Wel…. Nu wel! Hoewel het hier niet over een echte party gaat met dansen en dj’s, gaat het des te meer wél om echte dromen en echte pannenkoeken. Samen met je volwassen zonen een motorbike trip maken, met vrienden een 3 weekse kajaktocht in Scandinavie, je eigen kleren laten ontwerpen, je helemaal vrij en vol liefde voelen,… Slechts een greep uit wat er tijdens onze rondjes Dream Sharing naar boven kwam, de laatste afscheidsavond in Jambet. De ene droom moedigde de volgende aan en zo volgden ze steeds spontaner, los van onze rationele en praktische beperkingen en werd het een huis feest voor onze verbeelding.
 
En daar gaat het hier over. Op deze eigenste moment dat je dit leest. Over tijd nemen voor je dromen. Tijd om deze woorden binnen te laten komen zodat ze een lontje kunnen ontsteken waardoor je droommachine geactiveerd wordt in je bovenste kamertje. Of in je buik of hart of… N’importe.  
 
Enkele maanden geleden feliciteerde Griet me met het waarmaken van mijn droom.  Droom? Euh? Ik? Ze herinnerde me er liefjes aan –zoals enkel zij dat kan- dat ik al enkele jaren geleden luidop aan het dromen was over een nomadisch simple life bestaan.  Was ik alweer helemaal vergeten, omdat het niet om een praktisch stappenplan  ging maar louter wat hersenspinsels waren.  Die blijkbaar de kracht hadden om van daaruit op te klimmen on een concrete vorm aan te nemen, aangezien ik hier nu zit in mijn Simple Life. 
Het is de stem van je passie die soms spreekt, maar die je zelf niet hoort of au sérieux neemt omdat ze overschaduwd wo… wat zeg ik?! OverROEPEN wordt door onze  stem die zegt wat we ‘zouden moeten’ doen en vooral realistisch blijven….
Daarom mogen we onszelf gerust af en toe nog eens de vraag stellen, louter informatief desnoods;
als je met niets of niemand rekening moet houden, niet met verlofdagen of bankrekeningsaldo, met leningen bij de bank of collega’s, wat zou je dan WILLEN doen?
Houten speelgoed maken? De transsiberian express nemen? Een boek schrijven? Je eigen moestuin amken? Leren duiken? Vrijwilligerswerk doen in Namibië?
Fantaseer maar eens goed!  Wat zijn je werkelijke verlangens als de mogelijkheden onbeperkt zouden zijn.  Zonder fantasie geen nieuwe werkelijkheid.
Af , die oogkleppen! En op, die fantaseer- euh tentakels J

Gek toch hoe mensen die nog niet zo lang leven, zoveel beter zijn in fantasie.  Yep, kids!  En wij – volwassenen- worden vooral aangemoedigd op het vergroten van focus.  Maar wel, euhm, misschien is focus wel niets meer of minder dan een hardnekkige, taaie fantasie? Zo eentje dat je in je nekvel heeft vastgebeten en je niet meer loslaat. Dus… laten we met zijn allen nog meer fantaseren, hoe moeilijk het ook (soms) is.  Al was het maar om een betere focus te krijgen….
 
Je ziet jezelf met weelderige wapperende haren, op een groot zwart glimmend paard, over uitgestrekte vlakten. Ook al ga je in de werkelijkheid suffe rondjes rijden in de manège op Rocky.
Goed zo!! We are getting somewhere!
Je man komt afgepeigerd van zijn werk thuis, hangende schouders, diepe frons en je beeldt je in dat jouw Viking door de deur komt, met een glimp van overwinning in zijn ogen, klaar om je over zijn schouder te gooien en…  Wedden dat gedachten/fantasie invloed hebben op je dagelijks leven ;-)

YEAH!!! Laten we onze fantasie meer ruimte geven!  Hoe ouder we worden, hoe meer we geneigd zijn te geloven in wetten en regels en grenzen die mensen voor elkaar hebben opgesteld. Een baas die je waarde bepaalt door je wel of geen opslag te geven. Denken dat je hip bent omdat je naar een hip feest gaat.  Jezelf hoger inschatten omdat het logo op jouw t-shirt je dat laat geloven. Voor we het weten, laten we anderen onze werkelijkheid bepalen.
 
Loskomen van onze ingepeperde routines. Loskomen van gewoontes die zich vastgebeten hebben in heel ons zijn. Het meeste gebeurt natuurlijk gewoon allemaal zonder dat we er erg in hebben, op onbewust niveau. Zoals laatst, nog in mijn cabannetje:
Hoeveel keer dat ik enkele ogenblikken na een toiletbezoek, wanneer ik alweer met iets anders bezig was, effe twijfelde of ik wel doorgetrokken had.  Gewoon, omdat ik het geluid miste van water dat het reservoir opnieuw vult.  Onbewust hoort dat geluid bij het toilet-ritueel.  We are sooooooooooo programmed ha!
For your interest: het is een composttoilet, zodat je na je kleine of grote bezoek een laagje zavel strooit, hop, geen geurtjes. En hier, in dit eigenste voorbeeld, is het  zaagsel, vers gehaald bij een menuserie. Geen idee wat dat is? Ik ook niet tot vorige week, toen mijn bestaan nog nauwer was dan euh vandaag. Het is een plaats waar je gratis zaagmeel kan ophalen. En waar ze ook wel hout versnijden. Vooral dat tweede dan, om precies te zijn. En bewerken. Zoals ze in een schrijnwerkerij doen.  Door het zaagselsysteem is het niet nodig om 10 liter schoon water door de riolering te jagen.  En geen lopend water geluid dus. Maar na een 33 jaar grotendeels* telkens doorgespoeld te hebben na een toiletbezoek, voelt het dus onwillekeurig aan als een gemis wanneer het geluid ontbreekt aan het ritueel dat naar het wc-gaan toch ergens wel is.

* voor de punctuelen, autistische geesten, perfectionisten, nieuwsgierigen onder ons, een kleine toelichting bij bovengaande  stelling. De 33 jaar is uiteraard bij benadering.  Mocht je pientere, wakkere brein al bedacht hebben dat ik inmiddels 36 jaar ben, dan heeft het hoogstwaarschijnlijk ook al bedacht dat ik de eerste levensjaren niet in staat was een toilet door te spoelen.  Door mijn gebrek aan omgang met kinderen die de leeftijdsgrens van min of meer deftig communiceren nog niet bereikt hebben, heb ik niet echt een idee vanaf welke leeftijd ze (en ik dus ook, omstreeks 1984) in staat zijn zelf 10 liter water door de riolering te jagen.  Tot zover de “33 jaar”-uitweiding, hier gevolgd door de “grotendeels”-uitweiding:  ik schat dat het rond de 94% van al mijn toiletbezoeken zal zijn dat ik wél doorsjaste.  De keren dat ik dit niét deed, was uiteraard door de nobele daad om water te sparen, aangevuld met momenten van vergeetachtigheid, maanden in Azie waar het handje gebruikt werd in combinatie met een bekertje als vervanging van een sjash/sash/sasj/…  en last but not least  de  bosfeestjes, festivalletjes, kampeermomentjes, busjestijd,…. waar de bosjes als zéér waardige toiletvervanger fungeerden en doorsjasjen niet aan de orde was. 
Kwestie van de volledigheid toch enigszins te benaderen.
 
Anyway, laten we van het filosoferen even terugkeren naar my daily life, wat ook wel interessant zou kunnen zijn.  Ben een weekje geleden vertrokken uit de cabanne, na de Dream Pancake Party, mijn berg vaarwel gezegd om richting Espagne te moven, waar ik nu, 10 dagen later, nog steeds niet ben. HA!  Plannen loslaten en je mee laten voeren op de wind, terwijl ik al lekker in mijn busje woon.  Het gevoel van vrijheid is volledig terug, door van mijn bus mijn nieuwe ankerpunt te maken en onderweg te zijn, ook al stelde het in kilometers niets voor.  Kijken naar waar de wind me blast.
 
De wind en praktische zaken, meerbepaald problemen met mijn batterij(en).  Na het achterlaten van heel wat Mechels/huiselijk comfort, steekt het best als er aan je basisnoden geprutst wordt: batterij die zn werk niet doet, frigo die plots niet meer werkt, …. Alsof er van je rantsoenmaaltijd de helft wordt weggegooid. Als je huis bestaat uit slechts enkele vierkante meter (met weliswaar de rest van de wereld als tuin), zijn die dingen heilig, zelfs als atheïst.  Heeft volgens mij veel te maken met het
 
Gevoel van vrijheid. Iedereen houdt ervan. Het gevoel je beperkt te voelen. Nobody likes it. En de laatste dagen voelde me ik me best beperkt, aangezien ik niemand wist die me met deze batterij-shit kan helpen. Het is dan ook best een complex gegeven, die batterijen (3!), met oneindig veel kabeltjes en verschillende circuits en diverse oplaadmogelijkheden met nog meer omvormers en tussencontactjes.  Geen kwestie van ‘batterij werkt niet meer? Steek een nieuwe’, waardoor ik echt nood heb aan iemand die er inzicht in heeft.  En net zoals bij andere (kleinere) issuetjes in de bus, komt er ook hier weer een oplossing uit de lucht vallen.  Na een etentje krijg ik de naam door van een handige franse harry en deze heeft nog één plekje in zijn drukke agenda, een kleine week later, voor mij. Jippiejajeej. Let’s see how that works out.
 
Gone and around….
In de tijd die ik hier lokaal waaiend doorbreng, geniet ik van de zonnige momenten op een terrasje met een Café Crème. Van hoe toevallig ontmoetingen lopen. Van een wandeling die begint met Mila en eindigt met een kleine roedel honden rondom me.  Elke dag wordt mijn kleine huisje gezelliger en voélt het ook steeds meer als een huisje. Mijn huisje. Beland ik in het schattige Massat om daar een heerlijke regendag in mijn bus te hebben. Ontmoet ik een vriendelijke fransman die zich even later ontpopt tot een luidop vloekende hondslagende helemaal niet vriendelijke fransman.  Ga ik nog een dag herderen en mag tegelijkertijd proeven van het casual franse vriendinnen leven, met begripvolle gesprekken en lekkere hapjes.  Besef ik hoe fijn het voelt om na een etentje bij de gastvrije en open Lieve en Geert ergens op een bergtop, gewoon lekker de tuin door te moeten wandelen om mijn verhoogde bedje in te kruipen. Misschien nog wel fijner vind ik het om hen de ochtend erna een lekker ayurvedisch ontbijtje te kunnen aanbieden, om te leren hoe je lekkere chai maakt en om dan ongepland toch nog wat langer te blijven plakken, te genieten van de zon en de filosofische gesprekken met spraakwaterval/zwijger Geert. De oh zo belangrijke les te leren om geen problemen in situaties te zien, maar ze spelenderwijs te benaderen, als de leergierige ik die graag vraagstukken oplost. En zo hebben we samen wat vraagstukken opgelost die een busleven met zich meebrengt.  Fijne ontmoetingen, de kers op de taart die mijn reis is.
Zalig om na een nachtje op nog een andere bergtop (ingeweken Vlamingen wonen blijkbaar graag op bergtoppen) verrast te worden door Veerle, de Leuvense herder, met een gezond en lekker picknick-ontbijtje, omringd door enkele border collie’s. Fijn om in ruil voor een douche te mogen helpen bij het bomen omleggen, onder goede en leerzame begeleiding van Jori, de Boom Man (euhm remember: most sexy job ever?!!! Nice day it was J ). Natuurlijke exchanges. I love it!! Dat maakt mijn droom van goede en open mensen die elkaars pad kruisen en zo bijdragen aan fijne ontmoetingen weer wat tastbaarder. Dreams are coming true.
 
Misschien een leuk idee zelf een Pancake Dream Party te houden?  Lekker smullen en onder beurt een droom delen, dewelke weer verder laat dromen en –vooral- die het allemaal concreet maken. Want volgens de DroomVanger Guru Yuval Abramovitz. Is het door dromen uit te spreken dat je ze al een duwtje in de rug geeft richting het verwezenlijken ervan. 

Be your own DreamCatcher!

We kunnen met absolute stelligheid beweren dat er in deze wereld nooit iets groots tot stand gekomen is zonder passie.
                                                                                                Georg Wilhelm Friedrich Hegel