In de voetsporen van Christopher ‘into the wild’ Mc Candles…

JA. Het is zo ver. Ik heb een dag gehad waarin ik me bijna DOOD verveeld heb.  Met de waarschuwende stemmen van het thuisfront in mijn achterhoofd “je weet  hoe het afloopt met diene van Into The Wild”  Ja hoor, dat wist ik maar al te goed; eenzaam sterven. En op de koop toe nog alleen ook.  Na het eten van een giftige variant van één of andere eetbare plant. Toch nog maar eens mijn herboristencursus naar boven halen? En nu, enkele weken na mijn vertrek, is het zo ver.  Sterven op mijn berg. Alleen. En dan nog van verveling ook. Bad scenario.
 
-- kort intermezzo voorafgaand aan een heel verder gevolg van woorden: één van mijn ouders liet verstaan dat ik nogal veel woorden gebruik om te laten weten dat alles ok is.  
Ben je van dezelfde mening // kies je voor het functionalistische lezen // heb je weinig tijd: highlights vind je onderaan.
Lees je daarentegen graag voor het lezen zelf, voor het proeven van de woordspelingetjes, voor  de vragen die het bij jezelf kan oproepen en voor de eventuele inzichten die je dag mogelijks rijker maken? Welkom! Maak jezelf een lekkere thee, installeer je en geniet van de woordenstroom, weergegeven in zwarte letters die op de verbeelding in lijken te werken.
 
 
Bon, waar waren we. Oja, dood op de berg….
Gelukkig heb ik me nog nét kunnen herpakken.  En ook hier zit onze vriend Mc Candles er voor iets tussen, meer bepaald zijn uitspraak die hier de muur in mijn hut versiert (dankjewel Carmen!):

“Don’t Hesitate or allow yourself to make excuses. Just get out & do it. You will be very, very glad that you did.”
 
And so I did: wanneer de verveling nét zijn doodsteek zou geven, vatte ik moed,  sjorde mijn wandelschoenen vast en GO.
Right on time.   Sjieuw!
Het is toch o zo gemakkelijk om –inderdaad- excuses te maken om het (iets uit je comfortzone) niét te doen. De afwas moet nog héél dringend gedaan worden. Morgen gaat het beter weer zijn.  Ik zal toch nog maar eerst…. Blablabla….
Just do it! Niet zo verwonderlijk dat Nike tonnen en tonnen en miljoenen en miljarden succes boekte met deze slogan.  Back in the days, vòòr we wisten dat hun bedrijfsethiek helemaal niet zo ethisch bleek te zijn.
Van de kindjes in China, terug naar mezelf, in mijn cabannetje en mijn verveling.
Je houdt het bijna niet voor mogelijk in deze alom drukke levens:  een tijd waarin je echt niets meer te doen hebt.  Alles gedaan van de rondslingerende never-ending-lijstjes. Zelfs de grootste verbeeldenaar kan het zich maar met moeite voorstellen, maar het IS mogelijk. En het voelt vreemd. Heel erg vreemd zou ik zelfs durven zeggen, om zo echt helemaal niets meer te doen te hebben. Méér nog! Het zelfs béu te zijn van niets te doen te hebben.  Zo hard als je kan genieten van een paar uurtjes naar een saunacomplex te gaan, slechts de echte loners  zouden nog met dezelfde intensiteit genieten na dag 7 by yourself between the sauna’s, jacuzzi’s en dompelbaden.  Nòg een sauna, daar doe je niemand meer een plezier mee. De satisfactie graad is bereikt.  Welnu, na heel veel momenten voor mezelf, luisteren naar muziek, nog een thee’tje hier en een maskertje daar, … was ik het even allemaal beu! Ik wil iets doen. Actie! Uitdaging!!! Het druk hebben!!!! Heeeeeel even snakte ik er zelfs naar moe en voldaan thuis te komen na een lange lange dag werken. 

Maar dat was één dag…
En het vervelen lag meer aan mijn state of mind en het gebrek aan energie om iets te gaan doen. De dag erna brak de zon door de bergen, sprong ik vol enthousiasme mijn bus in, op zoek naar avontuur (en eten).  Onderweg zijn, exploring, new places,..
En dan wonder boven wonder zooooveel energie dat ik in een impuls mijn busje nog wat voorzien heb van likjes verf, nadat ik ben gaan lopen. Whhaaaahhh!!!!! I feel alive!!!!!
 
Komt het door het detoxen afgelopen nieuwe maan? Het versgetapte berkensap? De Magnesiumsulfaat- of klei kuur?  Anyway, plenty of energy and a good mindset.  Whoohooo!!!
 
De eerlijkheid gebied me hier al meteen het woordje ‘lopen’ te nuanceren. Voor je het beeld op je netvlies krijgt van ik, die als een energiek veulen doorheen het lappendeken-weide- en berglandschap al joggend in hoog tempo op mijn appelblauwzeegroene Deense adidasje en bijhorende appelblos op mn wangen,  de stappenteller doet oplopen tot 11111 met een constante hartslag van 163. Zo ging het dus NIET (behalve de ABZG adidasjes en bijhorende blos).  Geen stappenteller/Polar/RunKeeper of meer van die dingen die ik  sowiso niet gebruik. Geen hoog tempo. En al zeker niet consequent en van lange duur.  Ik kan het uiteraard op mijn versleten knie-kraakbeen steken (en het zou niet eens gelogen zijn), maar het is vooral mijn gebrek aan conditie, in combinatie met het gebrek aan volharding en wilskracht om een knallende jogger of beginnende loper te zijn.  En deze verzameling gebreken hebben als positief tegengewicht dat ik superhard geniet van wat ik om mee heen zie  tijdens de loopwandeljog-mix, de pauze bij de paarden, het verstoppertje spelen met Mila, het opmerken van een eekhoorn (!!) en het afdwalen van de paadjes en het kriskras, zigzaggend door het bos manouvreren. Yep. Vàn het pad af.
Aangezien een pad er in de meeste gevallen is als kortste en bijgevolg meest functionele route van A naar B en ik, mijn beste vrienden, deze manier van functioneel reizen in tijd al even achter me gelaten heb (beste plan bij een roadtrip die heeeeel lang mag duren!), is er dus geen noodzaak meer op het pad te blijven.
Quasi meteen wordt mijn impulsieve beslissing het pad rechts te laten liggen, beloond met het binnengaan van een soort sprookjeswereld; het échte bos, met zijn echte geluiden en kleuren en gebrek aan kleuren.  De dennenbomen boven me zorgen voor zacht bewegend plafond met de nodige lichtinval om leven op de grond mogelijk te maken en mij en andere dieren te voorzien van een varen- en mostapijt. 
Blij dat ik durfde afdwalen. Opmerkelijk om te voelen dat dit niet ‘natuurlijk’ voelde.
 
Gek hoe er zo ingebakken zit om zo functioneel mogelijk te denken en handelen. We halen thee wanneer we toch al kopietjes moeten gaan nemen. Stoppen aan de winkel op weg naar de fitness, waar we kunnen douchen en dat thuis niet meer hoeven te doen en die ‘bespaarde’ tijd weer met iets anders kunnen vullen.
Heel erg interessant wordt het als we die kortste meest productieve (slimste? volgens wie?) gedachtegang opnieuw wat meer ruimte geven.  Niet functioneel wandelen, het is niet zo simpel als het lijkt. Ga maar eens wandelen zonder een uitgestippelde wandeling te volgen en laat het even weten hoe (niet-) makkelijk het is, goed? 
 
Logica brengt je van A naar B (mooi! Dankjewel slim brein)
Maar het is verbeelding die je overàl brengt (Dankjewel Einstein voor deze diepzinnige wijsheid).

Een oefening die ik momenteel héél hoog naar waarde schat; wat loskomen van mijn logische brein en mezelf wat oefenen in verbeelding. In van paadjes aftreden. In het afdoen van oogkleppen die zichzelf met momenten/in bepaalde situaties doorheen de jaren ongemerkt deel hebben gemaakt van mijn zijn en denken.
 

Maar gòed, we dwalen weer af.  Perfect!
Past helemaal bij het thema :D

Ik wou nog iets belangrijks meedelen!
Voor mocht je zelf ook aan het oefenen zijn in het ont-teugelen van je verbeeldingskracht, laat die gedachten maar eens goed gaan! Alle richtingen uit!
…
nee, ik ga niet trouwen, ben niet zwanger en kom ook niet terug naar huis.
Voor mocht je een redelijk goed geoefende verbeeldenaar zijn;
nee, ik ga niet te paard verder reizen, noch heb ik al mijn spullen een de grot-man wat verderop gegeven of ben ik docent wolkenstaren geworden.
 
Het heeft er wel iets mee te maken. Een beetje.
Ik heb een jobke gefixt!
Ik help mee op de meest gezellige markt van Saint Girons en omstreken. Elke zaterdag voorzie ik er hongerigen van lekkere (veggie) wraps, koffietjes en crêpes.  Out of your comfortzone  is where the magic happens. Wel, goed bezig dan, aangezien me –publiekelijk- behelpen in het frans, écht niet zo evident voor me is.  De weg vragen en babbelen over je hobby’s ligt nog nét op een iets ander niveau dan in het frans uitleggen waarom we geen boekweitwraps meer verkopen, om nu maar iets te zeggen.

200 wraps , een vuile schort en wat grotere comfortzone later, kan ik enkel besluiten dat ik echt echt echt houd van zo’n dagje bezig zijn en sociaal zijn.  Zélfs met twee verbrande vingertoppen (wraps van een gloeiend hete vuurplaat omdraaien houdt een zeker risico in). Belangrijker dan centjes verdienen, voelt het vooral heel erg fijn nuttig bezig te zijn.  Ook voor die rede ben ik heel blij hier nog wat te helpen. Samen met Ils en Fre, samen met Bart en Marion, maken we deze mooie plek nog idylischer, nog groener, nog meer zelfvoorzienend. Dagen waarin we ontelbaar veel bramen snoeien, we de grootste laurierboom van de Ariège omkappen en verhakselen, we met onze handen tussen de aarde en de ‘verre de terre’s’ ploeteren, een compost-systeem aanleggen, het modderpaadje droogleggen, de appelboom snoeien, frambozenstruikjes en tijmplantjes planten in de leemgrond, ..
Dit breekt de dagen én geeft toch enige structuur, net zoals onze zachte yogamomentjes samen op dinsdag- en donderdagochtend, when the sun is rising.
 
 
Simple Life = luxe
Niet bezig zijn met loon, met boekhouder,  met huur, met kosten, met tandarts, ziekenkas, vakbond, met rekeningen, met…..
Gewoon 4 halve dagen per week helpen aan het geheel hier nog verder in orde brengen/massage geven/schaapjes verzorgen.
Pre-paid kaartje in mijn gsm. Tjsik tsjak.
Kosten = naft en eten.
Inkomsten = markt.
Simple as that.
 
Ooit al eens een dag gehad waarbij je maar 2 keer ziet hoe laat het is? Yep, geen uurwerken in de buurt en die gsm ligt ook ergens ver weg met een gemiddelde van 4 sms-en per week.  En wat met maar 2x/week een winkel tegen te komen? (ik tel De Markt even voor het gemak mee als ‘winkel’)?
Strange experiences over here…
 
Ik probeer mezelf helemaal in deze minimalistische mindset te houden. Zegt dit je ook iets? Goed nieuws, je hoeft heus niet als een semi-kluizenaar in de bergen te gaan wonen.  Tip?
Probeer niet méér dan 2 dingen tegelijk te doen.
Dus niet én eten én het nieuws kijken én het koffiemachine snel opzetten én per sms sturen dat je iets later bent én conversatie met je partner én… 
Maar eten en  muziek luisteren bvb.
Je zal ervan versteld staan hoe weinig we mààr 2 dingen tegelijkertijd doen.
Just try!
 
Even een korte illustratie van hoe maximaal minimaal het er hier aan toe gaat:
Situatieschets:
Het licht verdrijft de duisternis met zachte hand,  ik word langzaamaan wakker naarmate de vogels enthousiaster worden om aan de dag te beginnen.  Ik trek één van mijn twee broeken aan (de niet-werkbroek), maak de kachel aan, zet water op voor thee,  stoof wat fruit, zet de havermout met spelt-melk op het overgebleven vuur in mijn enige andere pot om me dan aan tafel te zetten met één van mijn twee lepels en geniet dan van het lekkere Ayurvedische Vata verlagende ontbijt terwijl de zon nu werkelijk boven de berg in het oosten opkomt.
En tijdens het langzaam eten van mijn njammie ontbijtje besef ik hoeveel keer ik NIET op een knop heb geduwd zo far (wekker, thermostaat, waterkoker, microgolf, afwasmachine). Dear God!
Hoeveel knopjes heb jij al aangeraakt vandaag? :D
In dit thema blijvend kan ik ook fier meedelen dat ik mijn oud Nokia’tje (3310?) terug in gebruik heb genomen. Dear God indeed!! Na 9 jaar haal ik dat miniding terug uit een schoendoos, start het zonder problemen op, herinner ik me nauwelijks hoe je alweer moet vergrendelen en heb ik een gsm waarvan de batterij méér dan een week meegaat WHAAAAAAAAAAAAAAAA
 
Simplify your life (would Flow say):
Van alles maar één exemplaar hebben, schijnt dé tip om minder spullen in je huis te hebben. 1 bedovertrek, 1 jas, 1 pan, 1 pot, …
Less is more. Minder keuze(stress). Je houdt enkel je lievelingsbedovertrek, lievelingshandtas,… Simple as that!
euh lievelingspaar wandelschoenen, lievelingsbotjes, lievelingssneakers,… vrouwenlogica? :-)
 
Less is more, ook in de natuur.
Wees eens stil en luister. 
Heb je al eens blaadjes hòren vallen doorheen takken boven je hoofd?
Een vlinder hòren voorbij vliegen?
Een bronstig hert enkele meters van je gehoord? Of was het de kettingzaag van een boomdokter in de vallei(meest sexy beroep EVER)?
 
En zo ben ik van bijna eenzaam dood op de berg terug in een state of mind beland waar ik geniet van het weinige omdat dit méér dan genoeg is. For now at least :-)
 
The more silent you become, the better you hear.
(wist mijn Yogi Tea boodschap me te zeggen en een ideale afsluiter van alweer een hele bundel véééél woorden)
 


HIGHLIGHTS - shortcut

• heb een jobke op de markt
• was bijna dood van verveling maar heb het overleefd
• voel me hier heel  zacht en gelukkig. Niet op een passionele hartverscheurende high’s en low’s manier, maar op een stabiele voedende manier.