Leven in verWONDERing
  • Home
  • NOMADE
    • De nomade
    • Het Plan
    • De reden
    • Eigen ritme
    • Horizontaal Evolueren
    • Na het plan
  • Foto's
    • Winter 2020
    • Hippie Summer Portugal
    • Winter 2019
    • Oost Europa (juli - september 2018)
    • Zweden (juni -juli 2018)
    • India (febr - april 2018)
    • Nepal (maart 2018)
    • Way back Home (novmber - december 2017)
    • Portugal (juni - november 2017)
    • Galicië (oktober 2017)
    • Spanje (april - juni 2017)
    • Frankrijk (feb-april 2017)
    • België (februari 2017)
    • Black & White
    • Panorama
  • Yoga
  • Contact
De hersenspinsels van deze yoga nomade
Twee jaar terug zei ze na jaren als Mechelse yogadocente haar gekende leven vaarwel, om samen met haar fris geadopteerde bordercollie in de drie meter hoge Mercedes bus te gaan wonen. 
​Benieuwd naar hoe het leven loopt wanneer er geen plannen zijn. 



Foto

 (
Schrijfsels
Sensory overload (april 2021)
Stilte Challenge (september 2020)
​Bad Yogi met conge (juli 2020)

#beentheredonethat (maart 2020)

Not all those who wander are lost (februari 2020)
Over zwarte schaapjes in je oksel (november 2019)

Status 2020
Nomade-af / ​Mojo Yoga teacher ON

Foto's
Mini winter roadtrip 2020
  Summer pictures Portugal 2019


Busrides to Hell en meer leuks...

4/18/2018

1 Comment

 
Reizen is… onderweg zijn en wachten.
De laatste 2 weken ben ik zo’n vier keer een etmaal onderweg geweest. Een noodzakelijk kwaad zullen we het maar noemen.
Noodzakelijk om van Kathmandu tot helemaal in Rukum te geraken, in the far west of Nepal. ‘Kwaad’  als antoniem van ‘goed’, wat niét van toepassing is op de wegen, de rijstijl van de buschauffeur én –last but not least- mijn humeur.
 
Slechte wegen. Een niet geheel onbekend begrip voor ons, Belgen. Komt echter niet eens in de bùùrt van wat ik hier aan de lijve heb mogen ( :-) ) ondervinden. ‘Géén wegen’ zou beter gezegd zijn. Diepe putten, stukken asfalt ter grote van drie fietszadels op een dirtroad en dat alles omhuld in een continue smog-, zand- en stofwolk.
 
Met licht leedvermaak en grotere heimwee denk ik terug aan mezelf, anno 5 weken geleden, gelokaliseerd in de Airbus A330 van Brussels Airlines richting Mumbai. Ik, die het vermoeiend vond om 12u te vliegen. Haha! Stewardessen, filmpje, smoothjes vliegen... Bijna te grappig om waar te zijn. Zeker anno vandaag, 24 uur op een busrit die doet denken aan een simulator om kotsneigingen te testen: slingeren van links naar rechts, remmen van voor naar achter en hobbelen van boven naar beneden. Nepalese bollywoodmuziek, gebrek aan frisse lucht en duizelingwekkende afgronden maken het plaatje compleet. De vele blutsen in de balustrade tussen ons en die afgrond, boezemen ook niet meteen vertrouwen in. Net zoals de nihil bestaande rust stops van de chauffeur... Na 11 uur rijden met slechts 1 korte stop op de teller, ga je bijna hópen dat ze tijdens het rijden van chauffeur gewisseld zijn.
 
Net als je denkt dat het niet erger kan, zorgt het universum er wel voor om ook dit in perspectief te zien. De volgende busrit was zo mogelijk nòg erger en wordt vanaf heden als ‘Hellride to Pokhara’ opgeslagen in mijn neocortex in de rubriek “dringend te verdringen”. Dodelijke combo: gehaaste chauffeur, plaats boven achterwielen, losse stoel, laag plafond en de staat van het (niet bestaande) wegdek.
 
A song is never just sad...
 
Naast de overheersende drang om de chauffeur van een elegante uppercut te voorzien is er gelukkig nog ruimte om een moeizaam gesprek aan te gaan met mijn Nepalese buurman.
 
Unconditional Love
Van de standaard openingsvraag ‘how old are you’ rollen we al snel over naar het onvermijdelijke ‘are you married’ en komen zo bij het immer interessante onderwerp Liefde. Universeel begrip, cultureel ingevuld. Hij begrijpt niet waarom zoveel huwelijken stranden in het Westen. Volgens hem zijn al de door mij proper opgesomde redenen een beetje vreemd.  What about unconditional love? Euhm ja... inderdaad... daar zeg je wel iets interessants... Al had ik bij elke relatiebreuk nochtans het gevoel dat samen blijven écht geen optie meer was. Was het dan geen onvoorwaardelijke liefde? Gelukkig heb ik genoeg tijd om hierover na te denken, met tot op heden nog steeds geen overtuigende conclusie.
Foto
1 Comment
Sophia
4/23/2018 08:57:37 am

Loved reading this blog! Hilarisch tragisch... Blij dat je het 'busritje' overleefde! Liefs

Reply



Leave a Reply.

    Author

    Angelique.
    ​
    Romantische filosoof.
    Filosofische romanticus.

    Individualist op zoek naar verbondenheid.

    En meer...

    ​

    Archieven

    April 2021
    Januari 2021
    Juli 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017

    RSS-feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Home
  • NOMADE
    • De nomade
    • Het Plan
    • De reden
    • Eigen ritme
    • Horizontaal Evolueren
    • Na het plan
  • Foto's
    • Winter 2020
    • Hippie Summer Portugal
    • Winter 2019
    • Oost Europa (juli - september 2018)
    • Zweden (juni -juli 2018)
    • India (febr - april 2018)
    • Nepal (maart 2018)
    • Way back Home (novmber - december 2017)
    • Portugal (juni - november 2017)
    • Galicië (oktober 2017)
    • Spanje (april - juni 2017)
    • Frankrijk (feb-april 2017)
    • België (februari 2017)
    • Black & White
    • Panorama
  • Yoga
  • Contact